Bir kadın, komşularından birisi hakkında bir dedikoduyu yayıp duruyordu. Birkaç gün içinde bütün köy dedikoduyu duydu. Dedikodunun kurbanı, derinden yaralandı ve incindi.
Dedikoducu kadın daha sonra yaptığından pişman oldu ve çok üzüldü. Hatasını nasıl telafi edebileceğini sormak için bir bilgeye gitti.
“Pazara git” dedi bilge. “Bir tavuk al ve onu kestir. Eve dönerken tüylerini yol ve yol boyunca yere serp.” Kadın, nasihatın garipliğine şaşırsa da, denileni yaptı.
Ertesi gün bilge bu defa da şu tavsiyede bulundu:
“Şimdi git ve dün attığın bütün o tüyleri topla ve bana getir.” Kadın aynı yolu izledi, ama umutsuzluk ve korku içinde gördü ki, rüzgar bütün tüyleri uçurup götürmüştü. Saatler süren arayışın sonunda elinde sadece birkaç tüyle dönebildi.
“Görüyorsun.” dedi yaşlı bilge. “Onları yere atmak çok basit, ama geri toplamak imkansız. Dedikodu da öyledir. Dedikodu yapmak ne kadar kolaysa, dedikoduyla işlediğin hatayı telafi etmen de o kadar zordur.”