Bir gün, bir kadın kocasına nereye gittiğini söylemeden terk ederse ne tepki vereceğini merak eder. Bu yüzden ona artık ondan yorulduğunu ve onunla yaşamak istemediğini haber veren bir mektup yazar. Ve daha sonra kendisi de yatağın altında saklanarak mektubu odadaki masanın üzerine bırakır.
Kocası eve geldiğinde mektubu görür ve okur. Ardından kendisi de bir şeyler yazmaya başlar ve şarkı söyleyip dans eder bir vaziyette kıyafetlerini değiştirir.
Telefonunu eline alır, bir numarayı çevirir ve “Bebeğim, şimdi üzerimi değiştiriyorum birazdan yanına geleceğim. Diğer aptal sonunda onunla oyalandığım dank etmiş olacak ki bırakıp gitmiş. Onunla evlenerek çok büyük hata yapmıştım zaten, keşke seni daha önceden tanısaydım. Neyse birazdan görüşürüz tatlım!” dedikten sonra odadan dışarı çıkar.
Gözyaşları ve üzüntü içinde kadın yatağın altından çıkar ve kocasının mektuba yazdığını okumaya karar verir.
Mektubu eline aldığında şöyle yazmaktadır:
“Ayaklarını görüyorum şapşal, ben ekmek almaya gidiyorum.”
Bu hikayeyi beşinciveya altıncı okuyuşum herhalde.Sonunda insanı gülümseten,içini ısıtan satırlar şahane bir sonu getiriyor insanın aklına.Hele adam ekmeklerle eve girince.